Taboe: iets waarover men niet praat.
Tijdens het uitvaartspreekuur loopt een dame enkele keren langs het tafeltje waar ik mij heb geïnstalleerd voor het spreekuur. Na enige aarzeling stapt ze richting het tafeltje en neemt ze onopvallend plaats op een van de stoelen. “Ik heb eigenlijk een vraag, mijn zus is erg ziek, zij zal niet beter worden. Maar ik weet niet zo goed wat ik moet doen”. Haar zus is alleenstaand en zij, het jongere zusje zal alles moeten regelen voor de uitvaart.
Ik luister en stel vragen. Ze vertelt over haar zus, hoe ze leeft, woont, haar interesses. We bespreken de mogelijkheden voor een kist, over soorten en prijzen, over mogelijkheden voor een bijeenkomst in het zaaltje in het flatgebouw waar haar zus woont en over een technische crematie daarna. Ik noem voorbeelden van uitvaarten waarbij mensen kozen voor een eigen sfeer. Mensen vinden het belangrijk om zelf inhoud en vorm te geven aan het afscheid. Zoals een afscheid op een bij hen passende locatie en het in kleine kring op een later tijdstip begeleiden naar een crematorium voor de crematie. “O, ik wist niet dat dit zo kon, dat je zelf iets mocht kiezen.”
Ja, dit zou zeker meer bij haar zus passen. Al pratende vertelt zij meer over zichzelf en de berusting van het naderende einde.
Nu alles is genoemd, is er stof tot nadenken. Enigszins opgelucht staat ze op en vervolgt zij haar weg.
Uitvaart blijft voor veel mensen een lastig onderwerp om te bespreken.
Weten wat er kan en mag, en welke kosten men kan verwachten geeft duidelijkheid en rust. Maak gerust een afspraak voor een kosteloos oriënterend gesprek.