Tranen van toen, tranen van nu,
Er komt een moment dat je terug gaat naar de plaats waar je afscheid hebt genomen van één van jouw dierbaren, van iemand die dicht bij jou stond. Een kerkje, een crematorium, of een andere locatie.
Hoe lang het ook geleden is dat maakt niet uit, het is moeilijk om daar weer naar toe te gaan, om daar te zijn, omdat jouw herinneringen aan dat moment in alle hevigheid terug komen. Alleen de gedachte al maakt dat je verdrietig wordt.
Maar toch ga je, nu om afscheid te nemen van iemand die je misschien minder goed kende, maar die wel een bijzondere plaats in jouw leven had. En je neemt je voor om je eigen emoties niet de overhand te laten nemen, dat wil je niet laten gebeuren. Je neemt iemand mee omdat je er niet alleen wilt zijn, even wilt kunnen praten, je weet dat je die steun nodig bent.
Je hebt je jas nog niet uit of je voelt al dat dit moeilijk gaat worden en ook al wil je het niet je ziet weer voor je hoe het “toen” was. Je ziet je kinderen en kleinkinderen weer staan, vol verdriet. Je weet weer hoe je je toen voelde, en dat gevoel komt nu terug, je voelt hoe je hart krimp, je voelt de tranen branden.
Tijdens de plechtigheid vol mooie, liefdevolle woorden, dringen deze niet tot je door, je bent terug in het moment van toen. Het verdriet van toen en het verdriet van nu vermengen zich. De tranen houden zich niet langer tegen, en dat hoeft ook niet.
Want bij ieder afscheid komen ook alle andere momenten van afscheid terug, de tranen van nu zijn ook de tranen van toen, en zo heeft ieder naast het verdriet om diegene waar je nu afscheid van neemt ook verdriet om het afscheid wat is geweest.
Eenmaal weer thuis raak je dat gevoel niet zomaar weer kwijt… mocht je dan nog even met ons na willen praten over het afscheid van jouw dierbare, neem dan gerust contact op voor een nazorg gesprek. Om samen nog even terug te kijken, gedachten en gevoelens te delen.