Goede voornemens…

Tijdens de jaarwisseling kijk je terug naar het jaar wat voorbij is en kijk je vooruit naar het jaar wat gaat komen. En ongetwijfeld denk je dan: “Dit wil ik anders aan gaan pakken, nu ga ik werken aan” Goede voornemens in welke vorm dan ook.
Nu er enige tijd is verstreken tussen het moment waarop je afscheid moest nemen van één van jouw dierbaren, wil je de moed proberen te vinden het leven weer wat op te pakken. Er even op uit gaan, contact opnemen met de mensen uit jouw vriendenkring. Misschien een nieuwe hobby vinden om zo weer mensen te ontmoeten die je nog niet kende. Gewoon weer onder de mensen zijn. Maar zo gewoon is dat niet.
Want om die eerste stap te zetten, valt nog niet mee. Je ziet er tegenaan om alleen ergens naar binnen te gaan, je in te moeten spannen om een gesprek te beginnen en gaande te houden. Je bent er van overtuigd dat mensen jouw verdriet kunnen zien en dat houd je tegen om jouw goede voornemens waar te maken.
En dat terwijl de mensen om jouw heen, ook hun goede voornemens hebben gemaakt. Voornemens waarin jij ongetwijfeld een plaats hebt. Want ook zij vinden het moeilijk om de eerste stap te zetten, naar jou toe te gaan. Want heb jij wel behoefte aan een bezoekje, een praatje, aan contact. Komen ze wel op een moment waarop het jou past? Vind je het fijn als ze komen? Want niemand wil jou tot last zijn.
Als we allemaal onze goede voornemens nu eens gewoon waar gaan maken, door te doen wat jouw gevoel je in geeft, zonder te lang na te denken want dat geeft weer twijfel!
Om dan samen te ervaren dat jouw bezoekje zeer welkom is en dat jij geniet van het gezelschap, omdat je jezelf mag zijn, geen rol hoeft te spelen, niet hoeft te praten maar ook stil te mogen zijn. Om zo de warmte van “het er voor elkaar zijn” te ervaren.
Als we samen de eerste stap zetten, en elkaar ergens in het midden ontmoeten, is de eerste stap wat kleiner, maken we het voor elkaar gemakkelijker om de goede voornemens om te zetten naar waardevolle momenten van bij elkaar zijn.