“De natuur in al zijn facetten, bloeiende bloemen en planten, altijd op zoek naar de oorsprong van het bestaan, naar de basis van “het zijn” maar vooral aandacht voor de mensen om haar heen, die op haar loyaliteit en genegenheid konden rekenen. Iedereen was altijd welkom en je deed nooit tevergeefs een beroep op haar”.
Dat waren de antwoorden die de familie mij gaf op mijn vraag om hun geliefde, wiens uitvaart we aan het voorbereiden waren, te omschrijven, om de intentie van haar bestaan weer te geven. En zo moest haar uitvaart er ook uit komen te zien. Informeel met iedereen om haar heen die haar dierbaar waren, van haar hielden.
Over de locatie waren we het snel eens, in de tuin, onder de veranda overwoekert door bloeiende klimplanten, stoelen, statafels her en der verspreidt. De catering door het gezin verzorgd waarbij de zelfgebakken appeltaart, van appels uit eigen tuin, niet mocht ontbreken. Mooie boeketten gemaakt van haar eigen bloemen.
Iedereen die het wilde mocht afscheid komen nemen, gewoon thuis. Daar waar ze altijd het gelukkigst was geweest, in haar eigen tuin omringd door haar dierbaren, zo moest het gaan. Nu alleen nog hopen op mooi weer…
En mooi weer was het, de zonnestralen gaven net dat ene beetje extra op het moment dat we met elkaar haar leven vierden. Zonnestralen die ons warmte gaven net zoals zij dat ook altijd had gedaan. Want waar ze kwam scheen te zon, of ging die schijnen door haar sprankelende aanwezigheid.
Met elkaar stonden haar dierbaren voor de laatste keer rondom haar, deelden ze de mooie herinneringen, lachten ze om de mooie momenten die ze met elkaar mee hadden gemaakt , en was er verdriet om dat wat er was en er nooit meer zou zijn. Na afloop dansten ze nog één keer op het nummer waar ze altijd op dansten, namen ze afscheid om op een andere manier met elkaar verder te gaan..
Een afscheid zoals het leven werd geleefd….
Team Haaksma & de Haan